Το να αντιμετωπίζει κανείς την ανεργία μοιάζει σαν να τον καλούν να ανέβει ένα ψηλό, δύσβατο βουνό και οι δυσκολίες που έχει να διαχειριστεί είναι πολλές. Παρόλο που αυτή η διαδρομή είναι προσωπική και μοναδική για τον καθένα, υπάρχουν κάποια κοινά συναισθήματα, που όλοι οι άνθρωποι συχνά βιώνουν κατά την διάρκεια αυτής της πορείας.

Ας πάρουμε όμως αυτό το ταξίδι από την αρχή.

Συχνά, όταν κάποιος χάνει την δουλειά, του μπορεί να αισθανθεί τόσο σοκαρισμένος, σαν να έχει χάσει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. Αυτό δεν είναι τόσο παράξενο, αν σκεφτούμε ποιά θέση έχει η εργασία στη ζωή μας.

Έτσι, όταν μένει κανείς άνεργος, μπορεί να νιώθει ανασφαλής και αποδιοργανωμένος, σαν να έχει χάσει την άγκυρά του.

Σε ένα δεύτερο χρόνο, όταν περνάει το αρχικό σόκ, οι άνθρωποι συχνά νιώθουν την ανάγκη να αναλογιστούν τι έχει συμβεί και να δώσουν ένα νόημα στην απώλεια αυτή.

Κάποιες σκέψεις που μπορεί να κάνουν σε αυτή την φάση είναι:

"Τι έκανα λάθος;" , "Γιατί εμένα;" , "Που έχω φταίξει;"

Οι σκέψεις αυτές λοιπόν, συχνά δημιουργούν έντονα και οδυνηρά συναισθήματα, όπως: ενοχές , απογοήτευση και αίσθηση ότι έχω χάσει τις ικανότητές μου.

Ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει κανείς, όταν χάνει τη δουλειά του, πέρα από τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και την αγωνία κάλυψης βασικών αναγκών, είναι και η αίσθηση απομόνωσης, που ακολουθεί την απώλεια εργασίας.

Μέσα από τη συναναστροφή με τους συναδέλφους και τη συνεργασία για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού, αισθανόμαστε ότι ανήκουμε κάπου, ότι είμαστε χρήσιμοι και μέρος ενός συνόλου.

Έτσι, όταν αυτό ξαφνικά διακόπτεται, μπορεί κανείς να αισθανθεί: μόνος, άδειος και αποκομμένος.

Ένα άλλο, επίσης, έντονο συναίσθημα που συχνά κυριαρχεί, είναι ο θυμός. Ένας θυμός που μπορεί να πάρει πολλές μορφές και να στρέφεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Συχνά, μπορεί να εκτονώνεται στο δρόμο, σε τυχαίες συναναστροφές και για ασήμαντες αφορμές. Συναισθηματικά, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με τις στενές διαπροσωπικές σχέσεις. Παρατηρείται αύξηση των συγκρούσεων σε διαπροσωπικό επίπεδο (οικογένεια, φίλοι, περιβάλλον), δυσκολία στην επικοινωνία, αίσθηση ότι δεν μας καταλαβαίνουν, εξάντληση και έλλειψη υπομονής.

Οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν τόσο φορτωμένοι και κουρασμένοι, που να δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας.

Άλλες φορές, αυτός ο θυμός μπορεί να στρέφεται προς τον ίδιο τον εαυτό, με αποτέλεσμα, συχνά να προκαλεί συναισθηματικές και σωματικές δυσκολίες, όπως: σωματική εξάντληση, αίσθηση κόπωσης, αϋπνία, αναίτιους πόνους (πονοκεφάλους), διάχυτο άγχος, νευρικότητα, ακόμα και κατάθλιψη.

Οι υπηρεσίες που μπορεί να λάβει κανείς από το Κέντρο, είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσουν βοηθητικά για την εύρεση εργασίας.

Συνδυάζοντας κανείς τη ψυχολογική στήριξη και την επαγγελματική συμβουλευτική και την εκμάθηση τεχνικών αναζήτησης εργασίας, ενισχύει σημαντικά τον εαυτό του και επομένως και τις πιθανότητες να (επαν)ενταχθεί στην αγορά εργασίας.

Οι ψυχοκοινωνικές συνέπειες, λόγω της ανεργίας, είναι κάτι που δύσκολα μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει μόνος του. Το να αγνοεί κανείς το πρόβλημα επίσης δε βοηθάει. Χρειάζεται θάρρος, ώστε να ζητήσει βοήθεια.

Η επιτυχής αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών δυσκολιών εξαρτάται άμεσα, τόσο από το είδος της βοήθειας από κάποιον ειδικό, όσο και από την ύπαρξη ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος. Οι καλοί φίλοι ή οι συγγενείς λοιπόν μπορεί να αποτελούν ζωτικής σημασίας στηρίγματα, αλλά ένας θεραπευτής είναι εξειδικευμένος στο να μας βοηθήσει, καθώς η ζωή πολλές φορές γίνεται πιο σύνθετη και χρειάζεται μια βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.

Παίρνοντας επομένως την απόφαση να συνεργαστούμε με έναν ψυχολόγο, έχουμε ήδη ξεκινήσει την προσπάθεια:

•   να διαχειριστούμε το άγχος, τον πόνο, τον θυμό

•   να νιώσουμε πιο δυνατοί και να εκτιμήσουμε περισσότερο τις δυνατότητές μας

•   να βελτιώσουμε τις σχέσεις με την οικογένειά μας, τους φίλους μας

•   και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα δύσκολες ψυχικά καταστάσεις, όπως η κατάθλιψη, οι κρίσεις πανικού κ.α, οι οποίες εμφανίζονται όταν για πολύ μεγάλο διάστημα δεχόμαστε πίεση, δυσκολίες και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε για αυτά.

Η αναζήτηση βοήθειας απαιτεί ουσιαστικά περισσότερη δύναμη σε σχέση με το να μην κάνω τίποτα σε μια δυσάρεστη κατάσταση.

Είναι δύναμη να γνωρίζουμε, να εμπιστευόμαστε και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη του εαυτού μας, απευθυνόμενοι σε κάποιον ειδικό.